De moed van imperfectie
Ooit wel eens een perfect mens ontmoet? En beviel het?
Wel eens iets niet op tijd af gehad? Niet kunnen opschieten met je baas? Te weinig tijd besteed aan je vrienden? Iets kant en klaars gekocht en niet zelf gekookt? Uit je slof geschoten? Je administratie niet op orde? Te moe om met je partner een moeilijk gesprek te voeren?
Tijd om daar iets aan te doen! Want streven naar verbetering is immers mooi. Maar het kan ook teveel zijn. Streven met een te hoge lat. Schaamte en schuldgevoel overheersen als je constateert dat je die lat niet hebt gehaald.
Perfectionisme is verslavend en beschadigend. Wat je doet kan altijd beter en je zult nooit je eigen norm halen. Dat betekent dat je nog harder je best gaat doen en jezelf uitput of opgeeft. Perfectionisme beperkt je, sluit je af en het maakt dat je jezelf verstopt. De oplossing vraagt moed, realiteitszin en compassie:
Moed om vast te stellen dat je een gewoon mens bent en dat gewoon zult blijven. De moed om hulp te vragen. De moed om je kwetsbaar op te stellen.
Realiteitszin die je in staat stelt om doelen te stellen maar dan wel op een haalbaar niveau.
Compassie met jezelf en je mogelijkheden. Realiseer je dat je feilbaar en kwetsbaar bent en dat iedereen dat is. Heb daarom compassie met je imperfecte zelf en met de imperfecte mensen om je heen. En heb de moed die te aanvaarden.
Sterkte!