De praktijk: lessen uit het verleden
Ik las het boek Nestgeuren van Piet Weisfelt. Nestgeuren is een boek met een titel die de lading mooi dekt. Hij beschrijft de ontwikkeling en dynamiek van de relatie tussen ouders en kinderen, en wat volwassen meenemen uit hun jeugd.
Hij gaat daarbij uit van een aantal veronderstellingen:
De band tussen ouder en kind is een gegeven
De band tussen ouders en kinderen is onverbreekbaar
De manier waarop wij de band tussen ouders en kinderen hanteren is van veel invloed op ons persoonlijk en maatschappelijk functioneren.
Hij illustreert zijn verhaal met veel praktijkvoorbeelden. Die riepen bij mij ook voorbeelden uit mijn eigen coachpraktijk boven:
Een manager begint een opleiding, volgt de colleges etc. maar levert geen opdrachten in en maak zijn studie niet af. Het is hem duidelijk dat dat iets te maken heeft met de strijd die hij nog steeds voert met zijn vader. Die vond diploma’s héél belangrijk, dat was vanaf zijn pubertijd een strijdpunt…………….
En een ondernemer blijft keihard werken om zijn bedrijf steeds uit te breiden. Het wordt hem langzamerhand te veel. Op de vraag waarom hij het dan toch zo blijft doen komt het antwoord dat zijn broer nog steeds succesvoller dan hij. Zijn broer heeft het bedrijf van zijn vader overgenomen. Hij wilde dat toen niet. Zijn vader en zijn broer; daar kwam hij vroeger ook nooit tussen …………..
En een bestuurslid heeft een besluit genomen over een vervolgstap in haar carrière. Ze weet dat haar moeder het daar niet mee eens zal zijn en zich erg bezorgd zal tonen. Ze heeft het 4 dagen voor dat ze in haar nieuwe functie begint nog steeds niet verteld……………….
Het ouderlijk gezin blijkt een heel belangrijke leerschool. En ouders spelen daarin de hoofdrol. Zoals ik ooit las: “mensen worden volwassen dankzij én ondanks hun opvoeding”. Je leert er voortdurend. Door te reageren op het gedrag van je ouders. Door hun voorbeeld te volgen of juist te proberen het anders te doen. Allemaal op onbewust niveau. Je ontwikkelt zo kwaliteiten en patronen en een lat waarlangs je jezelf meet.
Het wederzijds respect van ouders en kinderen voor elkaars meetlat is de basis voor de veranderende relatie als kinderen volwassen worden. Zo ontwikkelen ouders en kinderen een band waarin ze elkaar beïnvloeden én vrij laten. Ze kunnen hun eigen keuzes maken zonder schuldgevoel. Die laatste stap vindt niet altijd plaats. Soms gebeurt dat pas later. Vaak komt er een moment dat het echt in de weg gaat zitten. Dan is het tijd om terugkijkend de ouderlijke lessen te expliciteren en te onderzoeken wat je ervan mee wilt nemen om zo je eigen meetlat te ontwikkelen.
Er is een tijd voor alles.